Tijdens de bezetting door de japanners (Jappen) was de naam Java Tobacco Kojo en werd verplicht voor het Japanse Keizerlijke Leger geproduceerd.
Hoewel Taru Martani ook niet aan de wereldwijde crissis is ontsnapt is ze er trots op nog bijna 400 medewerkers in dienst te hebben. De productie is net als in 1930 toen er 1000 werknemers waren nog steeds handmatig. Na de Japanse inval werd de naam veranderd in "Java Tabak Kojo" en werden er tijdelijk Japanse sigaren en sigaretten gemaakt. Uitsluitend voor het verbruik door het Japanse Keizerlijke Leger.
De sigaretten met een van British American Tobacco geroofde machine.
Na de oorlog was er een onrustge periode waarin niet geproduceerd kon worden en waarin M&dB het heft met de hulp van de Sultan van Djockja weer in handen leek te krijgen.
De Staats industrie Bank B.I.N. nam de fabriek toch in beslag en noemde hem Taru Martani.
De Taru Martanifabriek in nederlands-tropische stijl.
Toen in 1951, de machines van BAT weer naar Cirebon gebracht waren bleef de fabriek 'leeg' achter. Dat is niet helemaal waar want de indische boekhouder had een aantal machines verborgen voor de Jappen.
Frans Habraken schrijft: "Naar ik meen zijn ook machines die hier verouderd waren naar de fabriek in Indië gezonden. In de tabaksindustrie boekte de techniek hier nog vooruitgang."
(Die vooruitgang kwam tot stand in de eigen machinefabriek opgericht door directeur Ed van Buul. Die ook de initiatiefnemer was van de Mascottefabriek).
De machines zijn aangekomen en volgens de indonesische website zijn er nog steeds blij mee.
"Het Nederlandse erfgoed" is in gebruik sinds 1952.
Door het kannibaliseren van de oude machines, kan er, voor de veiligheid op 75 procent van de geïnstalleerde capaciteit van 20 miljoen sigaren per jaar, worden geproduceerd.
Om verder de continuïteit van de productiviteit van de oude machines, te handhaven vooral door de aanschaf van reserve-onderdelen, heeft de Taru Martani samengewerkt met de ATMI Solo. Ook de samenwerking met de Technische Hogeschool in Yogyakarta zal worden gestart.
Tekst en foto van Taru Martani de opvolger van Negresco.
Voor een rondleiding ga naar:
http://www.yogyes.com/en/yogyakarta-tourism-object/places-of-interest/pd-taru-martani/
Senator
en
Drumvan www.tarumartani1918.com
Frans Habraken: Mijn vader vertelde mij in 1956 dat hij nu echt voor het laatst naar Indie zou gaan. Hij was het eigenlijk al eerder niet van plan, maar hij kreeg iedere keer het verzoek. Nu zouden ze een kerverij gaan opzetten en daarvoor wilden ze perse dat hij dat kwam regelen... (Het was zijn levenswerk, dus kon hij moeilijk nee zeggen).
Ook ben ik eens met mijn vader naar de Van Nelle tabaksfabriek geweest , omdat hij daar besprekingen moest voeren i.v.m. mogelijke contacten tussen hen en de fabriek in Indie. De directie van Van Nelle kon/mocht toen niet in Indonesie komen (Sukarno) en zeker niet in Djocjakarta, waar Soekarno toen de regeringszetel had. Gezien de huidige producten van de fabriek Taru Martani met de Douwe Egberts en Van Nelle shags, schijnt het dus succes gehad te hebben.
Since 1918, Taru Martani had produced cigars of the same model and size with what is now called Senator. The official name Senator was only given in 1952. The first generation of Senator was shaped after a bullet (knak), which was the original model of cigars.
Senator has Royal size.
'Taru' betekent bladeren, en 'Martani' zin van/zin in het leven.
De naam van de sigarenfabriek in Yogyakarta, Taru Martani, betekent zoiets als 'een blad dat leven geeft' .
Taru Martani sigaren in indonesiësche stijl. Dat doek doet mij denken aan een automaatje om shag te rollen.
Taru Martani sigarenmaaksters. Het lijkt wel of er sinds 1925 niets veranderd is. De opstelling kan zo in het sigarenmakersmuseum in Valkenswaard opgenomen worden.
Een Youtube filmpje van Taru Martani
Index Mignot & de Block